Een van mijn werknemers komt heel vaak te laat. Ik heb meerdere keren zowel mondeling als schriftelijk gewaarschuwd en daarbij nadrukkelijk gewezen op de gevolgen als hij zijn handelwijze niet verandert. Kan ik ontslag op staande voet verlenen als het gedrag van deze werknemer – na al mijn waarschuwingen – nog steeds niet verandert?
Als uw werknemer regelmatig te laat op het werk verschijnt dan kan dit een dringende reden zijn om hem ontslag op staande voet te geven. Dit is echter lang niet altijd mogelijk en dat is met name afhankelijk van alle omstandigheden van het geval. In onderstaande casus heeft het Gerechtshof in Den Bosch geoordeeld dat er onvoldoende reden aanwezig is om het ontslag op staande voet te rechtvaardigen en te handhaven. Het geven van ontslag op staande voet is immers de meest vergaande arbeidsrechtelijke sanctie voor een werkgeefster en het gebruik maken daarvan moet voorkomen worden als een minder vergaande maatregel ook mogelijk is.
De casus is als volgt. Werknemer, een man van 54 jaar, is voor onbepaalde tijd in dienst. In zijn arbeidsovereenkomst staat opgenomen dat hij op verzoek van werkgeefster zich bereid dient te verklaren om gedetacheerd te worden. Hij is verschillende malen gedetacheerd. Werknemer komt een paar keer te laat op zijn werk. Hiervoor is hij door zijn werkgeefster aangesproken. Op enig moment meldt hij zich ziek. Werkgeefster merkt op en zij signaleert dat ook duidelijk aan de werknemer, dat het haar is opgevallen dat werknemer bij aanvang of tijdens de detachering ziek wordt, en zij meldt daarbij nog dat hij voortaan tijdig moet verschijnen bij gebreke waarvan maatregelen worden getroffen.
De bedrijfsarts verklaart de werknemer volledig arbeidsongeschikt. Niet alleen heeft hij hartklachten, ook is hij de laatste maanden overbelast geraakt wegens lange reistijden en werktijden veroorzaakt door de detachering.
De bedrijfsarts adviseert aan werkgeefster het volgende: de knelpunten wat betreft de werktijden en de reistijden uit de weg helpen, waarna volledige werkhervatting kan plaatsvinden. De werkgeefster plaatst de werknemer, conform het gegeven advies van de bedrijfsarts, op een andere locatie. Ook daar echter moet werkgeefster constateren dat de werknemer nog steeds regelmatig te laat komt en zelfs vaker eerder naar huis gaat. Ook hiervoor wordt de werknemer steeds schriftelijk gewaarschuwd en daarbij wordt met name duidelijk gewezen op de consequenties. Eenmaal reageert de werknemer schriftelijk op alle waarschuwingen. Hij geeft aan in een bepaalde week vooraf te hebben aangegeven wegens buikklachten mogelijk later op het werk te verschijnen. Daarnaast heeft hij opgemerkt dat hij de afgelopen jaren veel aan gezondheid heeft moeten inleveren door de zeer lange werk- en reistijden die hij heeft moeten maken.
Hij stelt een burn-out te hebben gehad maar er alles aan gedaan te hebben om weer ‘snel’ terug te kunnen keren. Tot slot geeft hij een omschrijving van burn-out.
Nadat werkgeefster weer een klacht van een opdrachtgever heeft gekregen met betrekking tot het te laat op het werk verschijnen, is voor werkgeefster de maat helemaal vol. De werknemer wordt op staande voet ontslagen tijdens een persoonlijk gesprek. Dit ontslag op staande voet wordt schriftelijk bevestigd. De werknemer roept de nietigheid van het ontslag in en stelt daaropvolgend een loonvordering in.
Zowel de kantonrechter als het Hof oordelen dat het gegeven ontslag niet terecht is gegeven en dat werkgeefster het (achterstallige) loon alsnog moet betalen. Een en ander onderbouwt het Hof als volgt.
Het Hof stelt vast dat de werknemer meerdere malen te laat op zijn werk is verschenen, dat hij ondanks meerdere waarschuwingen en aanmaningen toch weer te laat blijft komen, hetgeen heeft geleid tot het ontslag op staande voet. Gezien de omstandigheden van het geval kon er bij de werknemer geen enkele onzekerheid bestaan over het feit dat hij werd geacht om op negen uur op het werk te verschijnen. Deze twee factoren samen zijn in beginsel voldoende reden voor ontslag op staande voet. De stelling van de werknemer dat hij zich op de dag dat hij te laat was, hetgeen heeft geleid tot het ontslag op staande voet, ziek heeft gemeld bij zijn opdrachtgever doet daaraan niets af.
Echter heeft deze werknemer wel, zoals hierboven beschreven, schriftelijk duidelijk gemaakt met welke gezondheidsklachten hij kampt, met name door werkgeefster te wijzen op hetgeen waarmee hij “op dit moment worstelt” en waarbij hij een uitvoerige omschrijving van het begrip burn-out meestuurt. Gezien deze omstandigheden en de brieven van de bedrijfsarts mocht van werkgeefster worden verwacht dat zij de bedrijfsarts contact op zou laten nemen met de werknemer om te onderzoeken wat er precies aan de hand is, de arbeidsgeschiktheid te laten herbeoordelen, in plaats van te volstaan met het verzamelen van bewijsmateriaal omtrent zijn verzuim en hem op grond daarvan op staande voet te ontslaan. Alle omstandigheden tegen elkaar afwegende, waarbij de leeftijd tevens van belang is, oordeelt het Hof dat er onvoldoende dringende reden aanwezig is om het ontslag op staande voet te rechtvaardigen.
Ziet u zich als werkgever geconfronteerd met een situatie waarbij u ontslag op staande voet overweegt? Neem zeker contact op met ons kantoor voor een passende advisering.
mr. Sabrina Geurts
Bel naar: